1 گرفت پرده زرخسار شاهد منظور که آفتاب نیارد که باز پوشد نور

2 و ان یکاد بر آن چهره زد رقم خطت که باد چشم بدان از جمال خوبان دور

3 تو را که خار غم گل رخی بپای دل است خروش بلبل شوریده داریش معذور

4 به نیمه شب چو در آئی ببزم منتظران بصبح وصل مبدل کنی شب دیجور

5 بپیش غمزه سحار و زلف جادویت بود کرامت موسی چو آیت مسحور

6 مراست لؤلؤ منظوم بر زبان قلم تو را بدرج عقیق است لؤلؤ منثور

7 بکیش عاشقی آشفته نیست مستوری که هیچ مست ندیدیم در جهان مستور

8 بپارس لشکر فتنه بسی بود انبوه مگر زغیب بیارند رأیت منصور

9 لوای شاهد غیبی ولی و حجت حق که حب اوست بدلها چنانکه دل بصدور