امشب مه ده چار بیاراسته از جهان ملک خاتون رباعی 132

1 نیاری چرا یاد ما ای حبیب نپرسی ز دردم چرا ای طبیب

2 من خسته دل در فراق رخت چه گویم چه دیدم ز جور رقیب

1 از لطف خویش درد دلم را دوا فرست من بی نوای وصل ز وصلم نوا فرست

2 بیگانگی مکن تو از این بیش دلبرا بویی ز زلف خویش سوی آشنا فرست

1 چو شوق روی تو بر بودم اختیار از دست برفت چون سر زلف توأم قرار از دست

2 به دست بود مرا دامن نگار دریغ که برد چرخ جفا پیشه ام نگار از دست