امشب آن به به وثاق که فرو از کمال خجندی غزل 319

1 امشب آن به به وثاق که فرو می آید اگر به مهمان من آید چه نکو می آید

2 بنهم عود دل سوخته بر آتش شوق گر بدانم که پری وار ببو می آید

3 دیده از دست نظر خون تو ریزد گویند ظاهرا هر چه بگویند ازو می آید

4 حلقه حلقه دل احباب بهم بر زده است مگر اینست که آن سلسله مو می آید

5 آنکه در صومعه میرفت با بریق وضو از در میکده اینک به سپر می آید

6 زیر لب هرچه صراحی به قدح می گوید در دل نازک از جمله فرو می آید

7 تا چها در سر آن غمزه مستت کمال که سوی غمزدگان عربده جو می آید