فردا که محققان هر فن طلبند از شیخ بهایی رباعی 34

1 با دف و نی، دوش آن مرد عرب وه! چه خوش می‌گفت، از روی طرب:

2 ایهاالقوم الذی فی‌المدرسه کل ما حصلتموها وسوسه

1 ای دل، قدمی به راه حق ننهادی شرمت بادا که سخت دور افتادی

2 صد بار عروس توبه را بستی عقد نایافته کام از او، طلاقش دادی

1 شیرین سخنی که از لبش جان می‌ریخت کفرش ز سر زلف پریشان می‌ریخت

2 گر شیخ به کفر زلف او پی بردی خاک سیهی بر سر ایمان می‌ریخت