1 با هم افسوس بتانی که در این ملک شهند دست دادند که دستی بدل ما ننهند

2 دل و جان، از دو نگه میبری و دلشدگان یک نگه دیده و در حسرت دیگر نگهند

3 رسته از زاری ایشان ز جفایت خلقی عاشقان تو، ز ره گم شده و خضر رهند

4 عافیت را بجهان قدر ندانند مگر آن گدایان که بهمسایگی پادشهند!

5 ای که داری سر خون ریختن اهل وفا زین گنه کشتنیم من، دگران بیگنهند!