به عارض تو ز ماه تمام چون گویم از جامی غزل 707

1 به عارض تو ز ماه تمام چون گویم به لعل تو ز می لاله فام چون گویم

2 لبت گهی که درآید به شکرافشانی حدیث طوطی شیرین کلام چون گویم

3 خوش آن زمان که تو را بینم و ز حیرانی چنان شوم که ندانم سلام چون گویم

4 جفای تو همه وقتی رسد نمی دانم که شکر این کرم مستدام چون گویم

5 شراب را که بر هر جا حرام می دانند اگر ز دست تو باشد حرام چون گویم

6 گدای کوی تو گویم چو نام من پرسند چو این خجسته لقب هست نام چون گویم

7 چو جامی از هوست می پرست شد با او به جز حکایت صهبا و جام چون گویم