به دو چشم تو که تا زنده‌ام از انوری ابیوردی غزل 182

1 به دو چشم تو که تا زنده‌ام تو خداوندی و من بنده‌ام

2 سر زلف تو گواه من است که من از بهر رخت زنده‌ام

3 به رخ خویش ننازی چنان که من از عشق تو نازنده‌ام

4 چه زنم خنده که در عشق تو ز دو صد گریه بود خنده‌ام