تا میل دلت به کین پرستی باشد از مجد همگر رباعی 355

1 این چه ننگ است که بر روی چو ماه آوردی وین چه رنگ است که از خط سیاه آوردی

2 دیرگه بود که از مشک رخت خالی داشت لیکن این عنبر گلپوش به گاه آوردی

1 خدای جز به توام کام دل روا مکناد به جز هوای تو با جانم آشنا مکناد

2 گرم رها کند از حلق بند جان شاید ز بند زلف تو حلق دلم رها مکناد

1 که می برد ز من خسته دل به یار پیام که می رساندش از لفظ من درود و سلام

2 کرامجال بود کز ملال خاطر او در افکند سخن من علی الخصوص پیام