تا به کی جان کسی دل بری از هیچ کسان
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 تا به کی جان کسی دل بری از هیچ کسان آفت حسن بتان است هجوم مگسان
2 تو ز خود غافلی ای شمع ملک پروانه که چو گل هر نفسی میزنی آتش به کسان
3 زده آتش به جهان حسن تو وز بیم نفس تا شود روی تو آئینهٔ آتش نفسان
4 کشور حسن بیک تاخت بگیری چو شوند هم رهان ره سودای تو باری فرسان
5 به حریم حرمت پای سگانست دراز وز سر کوی تو شیران همه کوته مرسان
6 رزق شاهنشهی حسن چه داند صنمی که سجود در او سرزند از بوالهوسان
7 بندگیها کندت محتشم بی کس اگر مکنی نسبتش از بنده شناسی به کسان
دیدگاه‌ها **