تا جهان باشد به کام از جهان ملک خاتون غزل 398

1 تا جهان باشد به کام پادشه هر روز باد دایماً بر دشمنان خویشتن پیروز باد

2 روزگار دشمنانش همچو شب بادا سیاه وز ازل شبهای وصل یار او چون روز باد

3 جاه او برتر ز کیوان و حسود جاه او همچو شمع مجلس او در گداز و سوز باد

4 من ز جان و دل دعای حضرتش گویم ولی ای نصیب جان خصمش ناوک دلدوز باد

5 دشمن جاه و جلالش گر نخواهد عمر او در لگن سوزان و گریان هر شبی تا روز باد

6 جور تابستان نخواهی با زمستانت چه کار ای هوای ملک تو معمور چون نوروز باد

7 گرچه زان حضرت بعیدم لیک در شبهای قدر من ز جان گویم تو را هر شب، شب تو روز باد

8 باد نوروزی بیاراید جهانی را به لطف روح در تن می فزاید موسم نوروز باد

9 گرچه در تاریکی هجرت به جان آمد دلم شمع رخسار چو ماه تو جهان افروز باد