تا جهان باشد به کام از جهان ملک خاتون غزل 404

1 تا جهان باشد به کام و رای میرانشاه باد در میان انجمن بر جمله میران شاه باد

2 هر کجا میل عنان مرکب فتحش بود دولتش دایم ملازم نصرتش همراه باد

3 عمرش افزون باد و دولت تا جهان گیرد به تیغ بر خلاف خصم برخوردار عمر و جاه باد

4 طول عمرش همچو زلف دلبران بادا دراز دست چرخ نامساعد از سرش کوتاه باد

5 خرمن عمرش چو گندم باد یارب در جهان رنگ روی دشمنانش دایماً چون کاه باد

6 در کنارش نه الهی دولت دنیا و دین آنچه او را در زمین و در زمان دلخواه باد

7 گرچه از رشک جمالش لرزه در خور اوفتاد ماه انجم در سمای عیش او خرگاه باد

8 آفتاب عالم آرایست از یاری حق کمترین کمترین بندگانش ماه باد

9 من نمی یابم به کوی وصل او راهی چرا دشمن جاه و جلال او ز ره گمراه باد

10 خاطرش بحر جهانست و من مسکین چو خس بار خس بر خاطر بحر جهان گه گاه باد