به دنیا پشت پا زن تا شه از جویای تبریزی غزل 1070

1 به دنیا پشت پا زن تا شه روی زمین باشی وز آن دل کز جهانش کنده ای صاحب نگین باشی

2 قضا را نیست پروایی ز شادی و غم دلها چرا تا می توان خرسند بود، اندوهگین باشی؟

3 در اندام تو صورت بسته از بس معنی خوبی به هر کس برخوری چون شعر رنگین دلنشین باشی

4 نمی آیی برون از عهدهٔ یک سجدهٔ شکرش به رنگ ماه نو از پای تا سر گر جبین باشی

5 دوایی از شراب کهنه نیکوتر نمی باشد اگر زاهد تو در فکر علاج درد دین باشی

6 به آسانی شکارانداز صید مدعا گردی اگر جویا توانی خویشتن را در کمین باشی