به آب و رنگ حسن او چمن نیست از جویای تبریزی غزل 370

1 به آب و رنگ حسن او چمن نیست به خوش حرفی لعل او سخن نیست

2 به جایی می رسد هر کس ز خود رفت که امید ترقی در وطن نیست

3 اگر لعل است اگر یاقوت اگر می به رنگ آن لب شکرشکن نیست

4 اگر بر آسمان رفته است خورشید تکلف برطرف، چون ماه من نیست

5 اگر شمشاد اگر سرو ار صنوبر به اندام تو ای گل پیرهن نیست

6 ز روی گرمت امشب چشم بد دور تفاوت تا به شمع انجمن نیست

7 به روی آسمان حسن جویا سهیلیی همچو آن سیب ذقن نیست