تا دل آشفته آن زلف پریشان از قاسم انوار غزل 262

1 تا دل آشفته آن زلف پریشان باشد دل شوریده من واله و حیران باشد

2 روی جان را بتوان دیدن و خرم گشتن گر دلت آینه نیر عرفان باشد

3 سر توحید توان گفت به هشیاران؟ نی بتوان گفت اگر مجلس مستان باشد

4 هر که دورست ز معنی به حقیقت دیوست گر بصورت مثلا یوسف کنعان باشد

5 ما بسودای تو خواری جهانی بکشیم حاجیان را چه غم از خار مغیلان باشد؟

6 هر که از کوی تو بگریزد و جنت طلبد غبن فاحش بود،از غبن پشیمان باشد

7 بر دل خسته قاسم ز کرم رحمت کن کین متاعیست که در ملک تو ارزان باشد