به چیز یزدان و از ملک‌الشعرا بهار منظومه‌ 13

1 اگرکه پشت من از بار حادثات خمید شکسته زلفا جعد ترا که خمانید

2 خمیده پشتی وگوژی نشان پیرانست دو زلف تو پسرا از چه کوژ گشت و خمید

1 تا لب جانان ز تنگی شکل انگشتر گرفت پشتم از بار فراقش صورت چنبر گرفت

2 صورت چنبر گرفت از بار هجرش پشت من تا لب لعلش ز تنگی شکل انگشتر گرفت

1 امیر مشرق امروز عرض لشکرکرد زمین ز لشکر خود عرضگاه محشرکرد

2 چو خنگ دولت اوپای بر زمین بنهاد سنان رایت او سر ز آسمان برکرد