به بوی خرقه گلم در چمن عنانگیر از سلیم تهرانی غزل 112

1 به بوی خرقه گلم در چمن عنانگیر است ز شوق شال سرم را هوای کشمیر است

2 خزان به گلشن آزادگان ندارد راه نشاط اهل قناعت، بهار تصویر است

3 در آن دیار همان به که پرسشت نکنند که مرغ نامه بر دوستان به هم، تیر است

4 به خان و مان نبرد ره کسی درین وادی که آشیانه ی مرغش به شاخ نخجیر است

5 فریب عقل مخور، ایمن از گزند مباش که ریشه ی نی این بیشه پنجه ی شیر است

6 ز جنبش سر زلف تو دل به رقص آمد که ساز صحبت مجنون، صدای زنجیر است

7 هلاک زخم تو گردم که رسم جانبازی ز کشته ی تو به طاق بلند شمشیر است

8 سلیم درد دل خود نمی توانم گفت سخن چو گریه مرا پیش او گلوگیر است