تا در ره دوست از رضی‌الدین آرتیمانی رباعی 85

1 شورت در سر خمار نگذاشت شوقت در دل قرار نگذاشت

2 آسودهٔ روزگار بودیم آن فتنهٔ روزگار نگذاشت

1 به غیر راز دل در صحبت دشمن نمی‌ریزد غمی در دل اگر دارد چرا بر من نمی‌ریزد

2 به جان دوستان بگمار در دل گر غمی داری که کس این باده در پیمانه دشمن نمی‌ریزد

1 آهم ز فراز آسمٰانها بگذشت اشکم ز محیط هفت دریا بگذشت

2 گفتی که به کار سازیت برخیزم بنشین بنشین که کار از اینها بگذشت