تا نقاب از عارض آن سرو چمن پیرا گرفت
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 تا نقاب از عارض آن سرو چمن پیرا گرفت لاله از شرم رخ لعلش ره صحرا گرفت
2 جلوه گر ز آیینهٔ نقصان شود حسن کمال تا به سروستان شدی کار قدت بالا گرفت
3 در فغان چون کوهسار آمد ز درد ناله ام پنجهٔ بیداد دل تا دامت صحرا گرفت
4 دانه یاقوت می ریزد سرشک از دیده اش هر که کام دل از آن لعل قدح پیما گرفت
5 تا نسیم آورد بوی لیلی ما را به دشت گل چو نقش پا به پیشانی ره صحرا گرفت
6 انبساط خاطرت را غنچه سان آماده باش گر دلت امروز از اندیشهٔ فردا گرفت
7 بسکه از پا تا سرش جویا دو رنگی ظاهر است سرو قدش باج از شاخ گل رعنا گرفت
ادامه توضیحات شاعر