تا مهم از خانه سر بر می‌زند از آشفتهٔ شیرازی غزل 469

1 تا مهم از خانه سر بر می‌زند آفتابش بوسه بر در می‌زند

2 شکوه از صیادم این باشد که تیر تا چرا بر صید دیگر می‌زند

3 از کمان ابروی او جستم چو تیر ترک چشم او به خنجر می‌زند

4 من نشاندم نونهالی را به چشم باغبان گر دم ز عرعر می‌زند

5 عاشق آن نخل رطب آور بود کاو نگارش سنگ بر سر می‌زند

6 جان فزاید غمزه‌ات در هر نظر بر رگ جان گرچه نشتر می‌زند

7 عشق چون مستور ماند کآفتاب هرچه پوشی پرده سر بر می‌زند

8 شرح عشق آشفته با خامه مگو کاین نیم آتش به دفتر می‌زند

9 شمع را چون آتش پنهان بود لاجرم وقتی به سر در می‌زند

10 کیست آن شاعر که در اقلیم شعر همچو سعدی سکه بر زر می‌زند

11 اوست حلوایی و هرکس چون مگس بر دکانش دست بر سر می‌زند

12 بر جسارت‌های آشفته ببخش کاو رقم بر نام حیدر می‌زند