تا سنبل زلف تو برآشفت از اسیری لاهیجی رباعی 74

1 بهوای روی جانان دل و جان ماست شیدا ز خیال زلف مشکین بسرم هزار سودا

2 ز شراب عشق مستم ز خمار عقل رستم چکنم صلاح و تقوی چو شدم بعشق رسوا

1 گر وصال دوست می خواهی بیا بنده شود این خواجۀ دل زنده را

2 خواجۀ دل زنده قطب عالم است مرکز دوران چرخ اعظم است

1 کونین قطره ایست ز دریای ذات ما افهام قاصرند ز کنه صفات ما

2 از غیر من چو نام و نشان نیست در جهان اسم و صفات ما شده مجلای ذات ما