به باغ لاله و گل رونق بهارانند از جامی غزل 119

1 به باغ لاله و گل رونق بهارانند ولی برآمده سرخ از تو شرمسارانند

2 نظر به حال شقایق کن ای سحاب کرم که از نوایر شوق تو داغدارانند

3 شب از چه گشت سیه جامه چرخ نیلی پوش اگر ز ماتم عشقت نه سوگوارانند

4 قرار بر سر آتش که راست نیست عجب که بر رخ تو دو زلف تو بی قرارانند

5 چنان به راه تو گرمند رهروان که مگر فراز بارگی جم چو جم سوارانند

6 به فرق سنگ سیاست مزن گدایان را که مستحق چنین تاج شهریارانند

7 به عشق تا در تسلیم و صلح زد جامی جهانیان همه با او ستیزه کارانند