تا سوسن آزاد زبان در تو کشید از مجد همگر رباعی 428

1 گر تو پنداری که عشقم هر دم افزون نیست هست یا دلم در دوری روی تو پر خون نسیت هست

2 ور ترا شبهت بود کاندر فراقت بردلم هر شب از خیل عنا وغم شبیخون نیست هست

1 الا یا مشعبد شمال معنبر بخاری بخوری و یا گرد عنبر

2 نه روحی ولیکن چو روحی مصفا نه نوری ولیکن چو نوری منور

1 کجا از دوزخ اندیشد تنی کز مهر تو سوزد چرا یاد بهشت آرد دلی کز مهرت افروزد

2 گر افلاطون شود زنده شود شیدا و چون بنده ز عشق آن لب و خنده زلفظش ابجد آموزد