1 به گلزاری که در رفتار آید سرو موزونش برافرازد پی نظاره قامت بید مجنونش

2 که نظاره از بس نازکی مژگان بهم سودن کم از دندان فشردن نیست بر لبهای میگونش

3 زده بر گوشهٔ دامان محشر تکیهٔ راحت مباش ایمن شهید عشق را خوابیده گر خونش

4 اگر با جعد مشکین تو سنبل همسری جوید کند مانند بوی گل نسیم از باغ بیرونش

5 ز درد دل اگر جویا نمایم نکته ای انشا شود خون و چکد از هر شکنج نامه مضمونش