بسوخت آتش عشق تو زهد و تقوی از قاسم انوار غزل 31

1 بسوخت آتش عشق تو زهد و تقوی را بباد داد ورقهای درس و فتوی را

2 ز عاصفات خدا بحر قهر موجی زد نهنگ عشق فرو برد طور موسی را

3 غرامتست نظر بر مهوسی که ندید میان جلوه صورت جمال معنی را

4 بغیر دیده مجنون کسی نیاورد تاب اشعه لمعات جمال لیلی را

5 نسیمی از سر زلفت وزید در عالم هوای خلد برین داد داردنیی را

6 سواد زلف ز رخسار بر فشان و بگو: «بماهتاب چه حاجت شب تجلی را؟»

7 بلای عشق بدعوی قدم کمان کردست که داشتم بهمه عمر این تمنی را

8 اگر چه زار و نزارم، ولی بدولت عشق کسی چو من نکشید این کمان دعوی را

9 به پیش قاسمی از زهد رندی اولی تر به کاهلی نتوان کرد ترک اولی را