1 ای حجت بسیار سخن، دفتر پیش آر وز نوک قلم در سخنهات فروبار

2 هر چند که بسیار و دراز است سخنهات چون خوب و خوش است آن نه دراز است نه بسیار

1 ای به خور مشغول دایم چون نبات چیست نزد تو خبر زین دایرات؟

2 خود چنین بر شد بلند از ذات خویش خیره خیر این نیلگون بی‌در کلات؟

1 چند گردی گردم ای خیمهٔ بلند؟ چند تازی روز و شب همچون نوند؟

2 از پس خویشم کشیدی بر امید سالیان پنجاه و یا پنجاه و اند