1 تا یار پرده از رخ چون ماه برگرفت آتش بجان جمله ذرات درگرفت

2 بگشا نظر که نور تجلی حسن یار تابنده گشت و کون ومکان سربسر گرفت

3 رخسار او بناز و کرشمه هزار بار صد نکته روبرو برخ ماه و خور گرفت

4 تا یک نظر جمال تو بیند اسیر عشق دنیا و دین فدای همان یک نظر گرفت

5 زاهد که توبه کرد ز اطوار عاشقی رویت چو دید، عشق دگر ره ز سر گرفت

6 حسنت ز بهرجلوه همی جست آینه هر سو نظاره کرد، سخن در بشر گرفت

7 شهباز وصل او که نیامد بدام کس بنگر اسیریش چو ز روی هنر گرفت