تا کوکبه ی رحمت جاوید بلند از عرفی شیرازی غزل 49

1 تا کوکبه ی رحمت جاوید بلند است بخت طلب و طالع امید بلند است

2 آوازه ی رندی به جهان پست نگردد تا زمزمه ی جام ز جمشید بلند است

3 ما گلخنی یان بس که ز بد نامی راحت از سایه نشینان گل بید بلند است

4 چون شیونی یان همدمی ما نگرفتند از محفل ما نغمه ی ناهید بلند است

5 عرفی خبر از جلوه ی معشوق ندارد با ذره بگویند که خورشید بلند است