سخن بنگرش (‌ملاحظه از ملک‌الشعرا بهار منظومه‌ 56

سخن بنگرش (‌ملاحظه و تامل‌) کوی‌، چه سخنی است ( که‌) گفتن به و سخنی هست که پاییدن (تأمل) و آن پاییدن به از آن گفتن. ,

2 چو خواهی به ‌تیزی‌سرایی سخن نگه کن بدان گفتهٔ خویشتن

3 بساگفته کان را نبایست گفت بسا گفته کآن را نباید نهفت

4 به‌جای خموشی سخن سر مکن به جای سخن لب مبند از سخن