1 به جرعه ای که ز جام جهان نما بخشند کرشمه ایست که صد جام جم به ما بخشند

2 نصیبه ای به گدایان مگر حواله شود در ان مقام که صد گنج بی بها بخشند

3 به تیغ غمزه ی خوبان بنه سر تسلیم که کشتگان چنین تیغ را بقا بخشند

4 زغیر قطع نظر کن که چشم ان داری که از مکاشفه ی وحدتت لقا بخشند

5 اگر تو گوشه ی چشمی به ما کنی شاید زخاک پای تو انجا که توتیا بخشند

6 دلا بیا که زدیوان فضل او روزی کرام او به کرم رقعه ای به ما بخشند

7 اگرچه درگه لطف تو منزل جودست پدید نیست که این منزلت کرا بخشند

8 به کوی دوست به دریوزه آید ابن حسام بود که خلعت خاصی بدین گدا بخشند

9 مراکه غرقه ی دریای جرم و عصیانم مگر به عصمت مردان آشنا بخشند