تا دید جمال تو به چشمم لیلی از ملک خاتون رباعی 335

1 دلبر سنگ دل شوخ جفاپیشهٔ ما نگذرد بر دل سنگین تو اندیشهٔ ما

2 شب هجرانت درازست و چو زلفت تاریک ننهادی به جز از خون جگر توشهٔ ما

1 مستغرق بحر غم عشقیم نگارا خود حال نپرسی که چه شد غرقه ما را

2 ای دوست به فریاد دل خسته ی ما رس بفرست نوایی من بی برگ و نوا را

1 دوش روی یار می دیدم به خواب آن خیال خواب بودم یا سراب

2 نیست از بخت جهان آن باورم کم به طالع تابد از وصل آفتاب