به توبه هر که ز یک قطره ی از سلیم تهرانی غزل 269

1 به توبه هر که ز یک قطره ی شراب گذشت تواند از سر عالم چو آفتاب گذشت

2 ز فیض باده پرستی، غم جهان بر ما سبک رکاب تر از موج روی آب گذشت

3 چه دیدی از چمن روزگار چون بادام؟ چنین که عمر تو از غافلی به خواب گذشت

4 دلم ز ترک علایق خلاص شد از غم به هیچ و پوچ ازین بحر چون حباب گذشت

5 خبر ندارم ازین ورطه، این قدر دانم که موج ریگ بیابانم از رکاب گذشت

6 چو دید حال من، از کشتنم پشیمان شد چو آتش آمد و از شرم همچو آب گذشت

7 سلیم هیچ نشد در جهان به من روشن چو برق عمر من از بس به اضطراب گذشت