به سینه ام ز غمت داغ بر سر از سلیم تهرانی غزل 317

1 به سینه ام ز غمت داغ بر سر داغ است وجود من چو پلنگ از تو مجمر داغ است

2 زری که همره خود بعد مرگ از عالم به زیر خاک برد کس، همین زر داغ است

3 جنون عشق، جلوریز تاخت بر سر من سواد موی، سیاهی لشکر داغ است

4 کدام جنس محبت ز من به رونق ماند که از غبار دلم خاک بر سر داغ است

5 سلیم هیچ کس از عیش نیست در آزار منم که گل به سر من برابر داغ است