تا ساخته ئی بر قمر از ابن یمین فریومدی غزل 296

1 تا ساخته ئی بر قمر از غالیه خالی دارد دل من تیره تر از خال تو حالی

2 مرغ دل من در هوس دانه خالت دارد بهوا میل و ندارد پر و بالی

3 امشب که مرا تا سحر از روی چو روزت ماهیست فروزنده شی باد چو سالی

4 ابروی ترا خلق بانگشت نمودند آری بنمایند چو بینند هلالی

5 چون ذره دل هر که هوای تو گزیند خورشید غمش ره نبرد سوی زوالی

6 وقتست غمم را که نهد روی بنقصان زیرا که رسیدست ز هجرت بکمالی

7 چون شکر نگفت ابن یمین روز وصالت شد در شب هجران تو قانع بخیالی