تا مرا طاقت هجران و از جهان ملک خاتون غزل 538

1 تا مرا طاقت هجران و توانم باشد نکنم ترک غمت تا دل و جانم باشد

2 تا شدی دور مرا از نظر ای نور دو چشم دایماً خون دل از دیده روانم باشد

3 طوبی و نارون از پای درآیند ز رشک در لب جوی که آن سرو روانم باشد

4 گفته بودی که شبی داد ز وصلت بدهم گر دهی نیز کجا طالع آنم باشد

5 هر نوازش که کنی بنده دلسوخته را بجز از دولت وصلت نه چنانم باشد

6 مار شیدای فراقت به دلم نیشی زد غیر تریاک وصال تو زیانم باشد

7 گر شبی بنده نوازی ز سر لطف یقین چه سعادت به از این در دو جهانم باشد

8 با همه جور که از دست تو می یابد دل ذکر اوصاف رخت ورد زبانم باشد

9 تا مراد من دلخسته ز وصلت ندهی همه شب بر سر کوی تو فغانم باشد