تا شیر بدم شکار از ابوسعید ابوالخیر رباعی 391

1 تا مهر ابوتراب دمساز منست حیدر بجهان همدم و همراز منست

2 این هر دو جگر گوشه دو بالند مرا مشکن بالم که وقت پرواز منست

1 راه تو بهر روش که پویند خوشست وصل تو بهر جهت که جویند خوشست

2 روی تو بهر دیده که بینند نکوست نام تو بهر زبان که گویند خوشست

1 هر چند که آدمی ملک سیرت و خوست بد گر نبود به دشمن خود نیکوست

2 دیوانه دل کسیست کین عادت اوست کو دشمن جان خویش میدارد دوست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما