به ترک دوستی کردن از حکیم نزاری قهستانی غزل 486

1 به ترک دوستی کردن نه کار اهل دل باشد ز روی اهل دل پیوسته نامحرم خجل باشد

2 ز بُن گاهِ محبّت سویِ وحدت ره توان بردن و لیکن عالمِ وحدت برون از آب و گِل باشد

3 اگر صد جان برافشانی و خود را در میان بینی چه باشد کثرت و کثرت ز وحدت منفصل باشد

4 میانِ عقل و عشق البتّه اصلاحی نخواهد شد وگر این ماجرا از حکمِ صد قاضی سجل باشد

5 چو ما را پس رویِ عشق فرمودند از مبدا همان اولا بود که عقل پیش از ما بحِل باشد

6 چو شد تسلیم و بیرون آمد از خود عاشقِ صادق چه خواهد بود اگر نه بردبار و محتمل باشد

7 دلِ پاکت صراطِ تست و فردوست رضایِ حق سزایِ غُل بود غولی که در وی غش و غل باشد

8 نباشد دل که بازاری ست پر سودا کدامین دل که در چشمش خیالِ لعبتِ چین و چگل باشد

9 به وجهی بر کسی ما را چه انکارست اگر اصلا معادِ خلق تا مبدا به رجعت متصّل باشد

10 نزاری جان و دل دارد فدایِ آن جوان مردی که دائِم همّتش بر خیر و خوبی مشتمل باشد