به کویت دل غلام خانه زادست از کمال خجندی غزل 103

1 به کویت دل غلام خانه زادست چو سر بر در نهد مقبل نهادست

2 رقیب آزادگان را معتقد نیست که نادرویش اندک اعتقادست

3 زند لافی به آن رخ ماه شب گرد نداند کز پیاده رخ زیادست

4 گر از روی زمین روید غم و درد دل عاشق به روی دوست شادست

5 نه تنها دل در آن کویست مسکین که هرجا هست مسکین نامرادست

6 فراموشت کنم گفتی بزودی مرا از دیر باز این نکته بادست

7 کمال از وعده وصلت بتر سوخت که جانش آتش و عهد تو بادست