تا کوثر و فردوس ره از امیرعلیشیر نوایی غزل 95

1 تا کوثر و فردوس ره دور و دراز است وان عیش غنیمت که در میکده باز است

2 از ناز مران رخش پی قبل که هر سو بر خاک ره افتاده سر اهل نیاز است

3 بنگر به حباب می گلرنگ که در دور چون دیده محمود به دیدار ایاز است

4 زلف تو مگر هست شب هجر و ره عشق کان تیره و این جمله نشیب است و فراز است

5 بر دوش من آن داغ سبوی می رندی بر دوخته از شقه اقبال طراز است

6 گر دیده بود پاک نظر بر رخ شاهد از سالک ره عین حقیقت نه مجاز است

7 در خانقه از نکته توحید چه گویم چون رند خرابات مغان محرم راز است

8 افلاک به یک صدمه که در عشق ازل دید سرگشته چنین تا به ابد در تک و تاز است

9 فانی نشده غرقه به می بت چه پرستی در میکده ناکرده طهارت چه نماز است؟