1 تا بدانی که دوستدار کشی نکشی چون من، ار هزار کشی

2 تا کی از عشوه نیم مستان را بشکنی جام و در خمار کشی

3 آتشم زن که زنده گردم باز گر چو شمعم هزار بار کشی

4 تا به کی این عروس عصمت را عقد بندی و در کنار کشی

5 عشق را شو، که خویش را ترسم در شبیخون روزگار کشی

6 در قیامت کند گل افشانی بلبلی که در بهار کشی

7 ترسم ای عشق مهربان که مرا سر به زانوی غمگسار کشی

8 مردم از شوق، ای دعا وقت است که کشی تیغ و انتظار کشی

9 منت قتلم ار کنی قسمت دو جهان را به زیر بار کشی

10 به تماشا طلب ترحم را عرفی خویش را چو زار کشی