تا یار مرا ربوده از هستی خویش از قاآنی رباعی 16

1 اگر نظام امور جهان به دست قضاست چرا به هرچه‌کند امر شهریار رضاست

2 شهی‌که قامت یکتای دهرگشته دوتا به پیش‌گوهر او کز مثال بی‌همتاست

1 که جلوه‌ کرد که آفاق پر ز انوارست که رخ نمود که ‌گیتی تمام فرخارست

2 که لب‌ گشود ندانم‌ که از حلاوت او به هرکجا که نظر می‌کنم نمکزارست

1 چه مایه مایلی ای ترک ترک و خفتان را یکی بیاو میازار چهر الوان را

2 هوای جنگ چه داری نوای چنگ شنو به یک دو جام می‌کهنه تازه‌کن جان را