به جان‌سوزی، نی کلک سخن‌ساز از حزین لاهیجی غزل 958

1 آن طایر قدسم که چکد خون ز صفیرم با درد و غم عشق سرشتند خمیرم

2 مرغان اولی الاجنحه گردند خروشان چون بال گشاید ز سر سدره صفیرم

1 دل شاد را جمع، ساغر نماید دف عیش را جام، چنبر نماید

2 نبیند به فصل خزان رنگ زردی گل ار صرف می خردهٔ زر نماید

1 محبّت خون گرمی بخشد این گلبن مثالان را به فرقم گستراند، سایهٔ نازک نهالان را

2 در این محفل که ربط آشنایی نسبتی خواهد به آن موی میان، الفت بود نازک خیالان را