به ذات پاک خداوند و از جهان ملک خاتون غزل 684

1 به ذات پاک خداوند و عزّت معبود که نیستم به جهان غیر وصل او مقصود

2 گرم به تیغ زنی ور دلم بیازاری ز جان و دل سر طاعت نهاده ام به سجود

3 تویی که از من و حال منت فراغت هست منم که با همه جوری ز تو شدم خشنود

4 زلال وصل تو گفتم نشاند آتش دل ولی نشاند بر آتش مرا به عادت عود

5 دلم بر آتش مهر رخ تو خود را سوخت چنان که تا به فلک از زمین برآمد دود

6 کسی که وصل تواش دست می دهد او راست میان زمره ی عشّاق طالع مسعود

7 به عشق روی تو جان دادنم روا باشد که هست عاقبت کار عاشقان محمود