بخدای و سردار مرد، وستار وکستاخ مباش‌. از بهار منظومه‌ 7

1 دل ز جا برد سحر مرغ سحرخیز مرا مژده‌ای داد خوش‌آهنگ و دلاویز مرا

2 گفت کآزادی‌خواهان دیار کشمر برگزیدند به تکریم و به تعزیز مرا

1 دلم از عشق آن بت نوشاد چند باید شکسته و ناشاد

2 چند باید ستم براین دل و جور که دل است این‌، نه آهن و پولاد

1 دارد سرهنگ شهریار محمد لطف به‌ من‌، چون ‌به ‌یار غار محمد

2 ما و محمد دو دوستار قدیمیم کی رود از یاد دوستار، محمد