1 چنان بر صید مرغ دل فکند آن زلف پرچین را که شاهی افکند بر صعوهٔ بیچاره شاهین را

2 گهی زلفش پریشان می‌کند یک دشت سنبل را گهی رخسارش آتش می‌زند یک باغ نسرین را

1 قاعدهٔ قد تو فتنه به پا کردن است مشغلهٔ زلف تو بستن و واکردن است

2 خرمی صحن باغ با تو خرامیدن است فرخی صبح عید با تو صفا کردن است

1 مکن حجاب وجودت لباس دیبا را که نیست حاجت دیبا وجود زیبا را

2 تو را برهنه در آغوش باید آوردن گرفتی از همه عضوت مراد اعضا را