تا بر حریر ساده کشیدی علم ز صوف
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 تا بر حریر ساده کشیدی علم ز صوف شد شکل یک هلال ز خورشید در کسوف
2 حسن رخت بسبزه خطت تمام شد نادر مهی که هست تمامیش در خسوف
3 سطح سپهر پر شود از ماه و آفتاب چون نور عارضت رود از روزن سقوف
4 گر جان چو سایه در پی مهرت روان بود ز آن خوشتر آیدم گه کند در برم وقوف
5 باشد بدور حسن تو یکسر نصیب ما در روزگار هر چه شود واقع از صروف
6 در حسن یوسفی و عجب آنکه نزد تو باشد چنانکه نزد سلیمان ز جان صفوف
7 ابن یمین سپر کند از جان چو بر کشید از جفن خویش غمزه جادوی تو سیوف
ادامه توضیحات شاعر