به دیبا و اطلس فریباست، از حزین لاهیجی مثنوی 13

1 به دیبا و اطلس فریباست، زن بود حلّهٔ تن، زره یا کفن

2 سر مرد را نیست پروای زیست همایی به از سایهٔ تیغ نیست

3 درفش است سرو گلستان او ز تیغ و سنان است ریحان او

4 گل سرخ او، زخم خندان بود غبار نبرد، ابر نیسان بود

5 اگر تیغ و آتش ببارد به سر زند خنده، چون شمع روشن گهر