به چین زلف تو کان رشک صورت از کمال خجندی غزل 99

1 به چین زلف تو کان رشک صورت چین است از وقت شیر مزیدن لب نو شیرین است

2 دمی ز دیده پرخون نمی شوی بیرون بدان سبب که تو طفلی و خانه رنگین است

3 دگر فوس کنانم مگو که زان توأم که سوختم ز دروغ تو راستی این است

4 از مهر کرد و وفا نوبه آن دل سنگین چگونه توبه او بشکنم که سنگین است

5 به درد و غم چه نهی مستم ز نو ستمی کرم نمای که آن لطفهای دیرین است

6 برم سر از تن و بر آستانت اندازم گرش به خواب به بینم که میل بالین است

7 برای وصل تو خواند کمال ورد و دعا شنیده که دعاها برای آمین است