تا خط تو برطرف مه از امیر شاهی سبزواری غزل 142

1 تا خط تو برطرف مه آورد شبیخون از دیده روانست به هر نیم شبی خون

2 خطی است به خون گل سیراب نوشته آن سبزه نو رسته بر آن عارض گلگون

3 سنگی که زدی بر سر ما بیجهتی نیست لیلی به تکلف شکند کاسه مجنون

4 چندانکه زدم گریه بر این شعله جانسوز ساکن نشد آتش ز درون، آب ز بیرون

5 شاهی، به هواداری آن نرگس پرخواب بگذشت همه عمر به افسانه و افسون