تا روی چو گل به بوستان از جهان ملک خاتون رباعی 27

1 دلبرا تا کی مرا داری ز وصل خود جدا رحمتی کن بر من دلخسته از بهر خدا

2 نیک زارم در غم عشقت به تاریکی هجر از من مسکین پیامی بر به یارم ای صبا

1 نیاری چرا یاد ما ای حبیب نپرسی ز دردم چرا ای طبیب

2 من خسته دل در فراق رخت چه گویم چه دیدم ز جور رقیب

1 ای ز رویت خیره چشم آفتاب وی به مهر روی تو دلها کباب

2 برقع از روی چو خورشیدت بکش زآنکه بر خور کس نمی بندد نقاب