تا بردی ازین دیار از ابوسعید ابوالخیر رباعی 467

1 دنیا به مثل چو کوزهٔ زرین است گه آب در او تلخ و گهی شیرین است

2 تو غره مشو که عمر من چندین است کاین اسب عمل مدام زیر زین است

1 غازی بره شهادت اندر تک و پوست غافل که شهید عشق فاضلتر ازوست

2 فردای قیامت این بدان کی ماند کان کشتهٔ دشمنست و این کشتهٔ دوست

1 در عالم اگر فلک اگر ماه و خورست از بادهٔ مستی تو پیمانه خورست

2 فارغ زجهانی و جهان غیر تو نیست بیرون زمکانی و مکان از تو پرست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما